لید copy

 این اقدام که در دو مرحله اجرایی می‌شود، نه‌تنها یک مناقشه تجاری صرف، بلکه اوج یک زورآزمایی ژئوپلیتیکی است که ریشه در یک معامله به‌ظاهر بُرد-بُرد دارد: خرید نفت ارزان روسیه توسط هند پس از جنگ اوکراین. این چرخش استراتژیک که طی دو سال گذشته ۱۳میلیارد دلار صرفه‌جویی برای پالایشگاه‌های هندی به ارمغان آورده و به تثبیت بازارهای جهانی انرژی کمک کرده بود، اکنون به پاشنه آشیل روابط دو قدرت دموکراتیک جهان و اهرم فشار اصلی کاخ سفید بدل شده است.

تصمیم آمریکا که با استناد به بخش ۲۳۲ (تهدید امنیت ملی) و بخش ۳۰۱ (رویکردهای تجاری ناعادلانه) توجیه شده، عملا بخش‌های اشتغال‌زایی مانند نساجی، جواهرات، چرم و قطعات خودرو را هدف قرار داده و نزدیک به ۵۵درصد از سبد صادراتی ۸۷میلیارددلاری هند به بزرگ‌ترین شریک تجاری‌اش را در معرض تهدید جدی قرار می‌دهد. این ضربه، بنگاه‌های کوچک و متوسط (MSMEs) را که ستون فقرات اقتصاد هند هستند، در برابر رقبای منطقه‌ای مانند ویتنام و بنگلادش خلع سلاح می‌کند و پیش‌بینی‌های رشد تولید ناخالص داخلی این کشور را از 6.5درصد به مرز ۶درصد یا کمتر تنزل می‌دهد.

بااین‌حال، تمرکز صرف بر کسری تجاری ۴۶میلیارددلاری آمریکا در بخش کالا، نیمه‌پنهان و حیاتی روابط اقتصادی دو کشور را نادیده می‌گیرد: تراز تجاری تقریبا متعادل ۸۴میلیارددلاری در بخش خدمات. هند به عنوان «دفتر پشتیبان» غول‌های فناوری و مالی آمریکا، از «گلدمن ساکس» تا «مایکروسافت»، نقشی حیاتی در سودآوری شرکت‌های آمریکایی ایفا می‌کند. این وابستگی متقابل، ریسک این جنگ تجاری را برای هر دو طرف به‌شدت افزایش می‌دهد و سرمایه‌گذاری‌های میلیارددلاری آمریکا در هند را در هاله‌ای از ابهام فرو می‌برد.